Park im. Henryka Sienkiewicza w blasku jesieni (GALERIA)

Park im. Henryka Sienkiewicza jest trzecim parkiem jaki powstał w Łodzi, zaraz po Parku Źródliska oraz obecnym Parku Moniuszki. W gęsto zabudowanym fabrycznym mieście, brakowało terenów zielonych, dostępnych dla każdego mieszkańca. Istniały jedynie parki przy pałacach łódzkich fabrykantów.

Prace przy zagospodarowaniu terenu rozpoczęte zostały w 1896 roku, projekt parku wykonał Teodor Chrząński we współpracy z Piotrem Hoserem.

Niezabrukowany plac uprzątnięto, wyznaczono alejki, posadzono ponad tysiąc drzew i blisko 5 tysięcy krzewów, a całość ogrodzono żelaznym parkanem na podmurówce. Park do dziś zachował swój pierwotny układ. Park został otwarty dla mieszkańców Łodzi w 1899 roku.

Park pierwotnie nosił nazwę "Mikołajewskiego Ogrodu Miejskiego", o czym informowała pamiątkowa tablica umocowana na kamieniu przy bramie od strony zachodniej. Nazwa parku związana jest z nazwą ulicy przy której się mieścił czyli ulicą Mikołajewską, jednak przez Łodzian najczęściej nazywany był Parkiem Świętokrzyskim, gdyż znajdował się obok kościoła pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża. Od 1916 r. nosi obecną nazwę im. Henryka Sienkiewicza, nadaną mu po śmierci pisarza.

Po wojnie park nieznacznie się powiększył o działkę łącząca park z ul. Tuwima, został jednak okrojony od południa, gdzie wybudowano szkołę podstawową i basen.

W latach 90-tych XX w. wykonano remont rzeźb parkowych i fontanny, odświeżono drzewostan, wybudowano drugi plac zabaw dla dzieci (blizej ul. Sienkiewicza).